Today, quite extensive topic that I will show you just a little. Killing heroes. Good or bad?
You want to kill the hero but you're not sure if you should? First of all, you should not kill heroes in meaningless ways, eg. The hero survived World War III but flu killed him. Of course, if you want you can do so but the reader will be unhappy, and as I explained earlier: disgruntled reader is not good. You can do so provided that you want in this way to present something, eg. There are things on which we have no influence or before death there is no escape. But if you want to do something like that i suggest to announce publicly what means the fragment. Moment but after a couple of posts ago I wrote that you should not creep reader response under his nose. This is true but sometimes the reader can not guess something, he will think a little and start getting angry by senseless - according to him - the death of a hero with whom he could (I'm not sure if this is the good word)to grow accustomed. In this case, if it become conscious about what you mean, probably he will find out that you are right and accept situations.Of course, if you want to kill the hero who is in the book there for five minutes - do not hesitate. The reader probably just forget about him for the next three pages. With such heroes, no one hesitates and therefore I assume that you mean a substantial, perhaps even the main character. So how do you kill a hero - if you already? I proposes spectacularly, of course, it not necessarily he must save the world surrounded by hundreds of explosions - remember: it's a book, not a movie. His death should have meaning to hold in memory eg. Anti-social hero dedicates life to save a friend. You should also remember that it was not contrary to the whole figure. You might think that just such a contradiction exists in the example above, you could be right, but it all depends on what happens between the first appearance of the hero and the time of his death. If at this time the hero has changed - we are constantly working on the example above - and began to appreciate some people but did not show it - in then it makes sense. Now that you know how to and how to not kill the characters, you will learn when you should do it. If the main character die it's always at the end of the book, so if you want to create an amazing twist, you can break the template but first consider whether it is a good idea. It is also quite risky way for twist by death: first kill him, then in any (reasonable) way revive but it's a topic for another post, and if you would like to read about it, tell me about it in the comment. I would be forgotten, there is one important thing binding with today's topic: by killing the hero you can easy manipulate the emotions of the reader. If you wish to arouse hostility in the reader to the antagonist just make hero - that everybody likes - suffer and even - but not necessarily - was killed because of the antagonist.
IN BRIEF:
-Killing episodic characters usually doesn't carry negative consequences,
-Cause of the death should be reasonable,
-Using The death of the hero you can easily manipulate the feelings of the reader,
-Good to think about do you really want to kill a character,
-You Can create a good twist
wtorek, 9 sierpnia 2016
Jak zostać pisarzem - porady #9
Dzisiaj dosyć obszerny temacik który przybliżę tylko trochę. Uśmiercanie bohaterów. Dobre czy złe?
Chcesz uśmiercić bohatera ale nie jesteś pewien czy powinieneś? Przede wszystkim nie powinieneś uśmiercać bohaterów w bezsensowny sposób np. bohater przeżył trzecią wojnę światową ale zabiła go grypa. Oczywiście jeśli chcesz możesz tak zrobić ale czytelnik będzie niezadowolony, a jak już wcześniej tłumaczyłam: niezadowolony czytelnik to nic dobrego. Możesz tak zrobić pod warunkiem że chcesz w ten sposób coś przedstawić np. że są rzeczy na które nie mamy wpływu lub że przed śmiercią nie uciekniesz. Tylko jeśli chcesz coś takiego przedstawić sugeruję ogłosić publicznie co oznacza taki fragment. Moment ale przecież kilka wpisów temu napisałam że nie należy podsuwać czytelnikowi odpowiedzi pod nos. To prawda ale czasem czytelnik może się czegoś nie domyślić, trochę pogłówkuje i zacznie złościć się przez bezsensowną - według niego - śmierć bohatera z którym zdążył się zżyć. W takim wypadku jeśli uświadomisz go o tym co miałeś na myśli, prawdopodobnie stwierdzi że masz rację i zaakceptuje sytuacje. Oczywiście jeśli chcesz uśmiercić bohatera który w książce występuje przez pięć minut - nie krępuj się. Czytelnik prawdopodobnie i tak zapomni o nim po następnych trzech stronach. Przy takich bohaterach nikt się nie waha i dlatego zakładam że masz na myśli istotnego, może nawet głównego bohatera. Więc jak uśmiercić bohatera - jeśli już? Proponuje spektakularnie, oczywiście nie koniecznie musi przy tym ratować świat w otoczeniu setek wybuchów - pamiętaj: to książka, nie film. Jego śmierć powinna mieć znaczenie, zapadać w pamięć np. antyspołeczny bohater poświęca życie żeby uratować przyjaciela. Należy też pamiętać żeby nie było to sprzeczne z całą postacią. Może ci się wydawać że taka właśnie sprzeczność występuje w przykładzie powyżej, mógłbyś mieć rację ale wszystko zależy od tego co się działo pomiędzy pierwszym pojawieniem się bohatera, a chwilą jego śmierci. Jeśli w tym czasie bohater zmienił się - cały czas pracujemy na przykładzie powyżej - i zaczął doceniać niektórych ludzi ale nie okazywał tego - w tedy ma to sens. Skoro już wiesz jak należy, a jak nie należy uśmiercać bohaterów, teraz dowiesz się kiedy powinieneś to robić. Główny bohater jeśli ginie to zawsze na końcu książki, więc jeśli chcesz stworzyć niesamowity zwrot akcji możesz przełamać ten szablon ale najpierw zastanów się czy to dobry pomysł. Jest też dosyć ryzykowny sposób na zwrot akcji przez śmierć bohatera: najpierw go uśmiercić, a potem w dowolny (sensowny) sposób ożywić ale to temat na inny post i jeśli chciałbyś o tym poczytać powiedz mi o tym w komentarzu. Byłabym zapomniała, jest jeszcze jedna istotna rzecz wiążąca się z dzisiejszym tematem: poprzez uśmiercenie bohatera możesz manipulować emocjami czytelnika. Jeśli chcesz wzbudzić w czytelniku wrogość do antagonisty po prostu spraw by bohater którego wszyscy lubią musiał przez niego cierpieć, a nawet - ale niekoniecznie - zginął.
W tym poście to już wszystko ale odnoszę wrażenie że jeszcze do tego wrócimy.
W SKRÓCIE:
-Uśmiercanie epizodycznych postaci zazwyczaj nie niesie negatywnych skutków,
-Śmierć bohatera powinna być sensowna,
-Za pomocą śmierci bohatera możesz łatwo manipulować odczuciami czytelnika,
-Dobrze się zastanów czy chcesz uśmiercić jakąś postać,
-Możesz stworzyć dobry zwrot akcji
Chcesz uśmiercić bohatera ale nie jesteś pewien czy powinieneś? Przede wszystkim nie powinieneś uśmiercać bohaterów w bezsensowny sposób np. bohater przeżył trzecią wojnę światową ale zabiła go grypa. Oczywiście jeśli chcesz możesz tak zrobić ale czytelnik będzie niezadowolony, a jak już wcześniej tłumaczyłam: niezadowolony czytelnik to nic dobrego. Możesz tak zrobić pod warunkiem że chcesz w ten sposób coś przedstawić np. że są rzeczy na które nie mamy wpływu lub że przed śmiercią nie uciekniesz. Tylko jeśli chcesz coś takiego przedstawić sugeruję ogłosić publicznie co oznacza taki fragment. Moment ale przecież kilka wpisów temu napisałam że nie należy podsuwać czytelnikowi odpowiedzi pod nos. To prawda ale czasem czytelnik może się czegoś nie domyślić, trochę pogłówkuje i zacznie złościć się przez bezsensowną - według niego - śmierć bohatera z którym zdążył się zżyć. W takim wypadku jeśli uświadomisz go o tym co miałeś na myśli, prawdopodobnie stwierdzi że masz rację i zaakceptuje sytuacje. Oczywiście jeśli chcesz uśmiercić bohatera który w książce występuje przez pięć minut - nie krępuj się. Czytelnik prawdopodobnie i tak zapomni o nim po następnych trzech stronach. Przy takich bohaterach nikt się nie waha i dlatego zakładam że masz na myśli istotnego, może nawet głównego bohatera. Więc jak uśmiercić bohatera - jeśli już? Proponuje spektakularnie, oczywiście nie koniecznie musi przy tym ratować świat w otoczeniu setek wybuchów - pamiętaj: to książka, nie film. Jego śmierć powinna mieć znaczenie, zapadać w pamięć np. antyspołeczny bohater poświęca życie żeby uratować przyjaciela. Należy też pamiętać żeby nie było to sprzeczne z całą postacią. Może ci się wydawać że taka właśnie sprzeczność występuje w przykładzie powyżej, mógłbyś mieć rację ale wszystko zależy od tego co się działo pomiędzy pierwszym pojawieniem się bohatera, a chwilą jego śmierci. Jeśli w tym czasie bohater zmienił się - cały czas pracujemy na przykładzie powyżej - i zaczął doceniać niektórych ludzi ale nie okazywał tego - w tedy ma to sens. Skoro już wiesz jak należy, a jak nie należy uśmiercać bohaterów, teraz dowiesz się kiedy powinieneś to robić. Główny bohater jeśli ginie to zawsze na końcu książki, więc jeśli chcesz stworzyć niesamowity zwrot akcji możesz przełamać ten szablon ale najpierw zastanów się czy to dobry pomysł. Jest też dosyć ryzykowny sposób na zwrot akcji przez śmierć bohatera: najpierw go uśmiercić, a potem w dowolny (sensowny) sposób ożywić ale to temat na inny post i jeśli chciałbyś o tym poczytać powiedz mi o tym w komentarzu. Byłabym zapomniała, jest jeszcze jedna istotna rzecz wiążąca się z dzisiejszym tematem: poprzez uśmiercenie bohatera możesz manipulować emocjami czytelnika. Jeśli chcesz wzbudzić w czytelniku wrogość do antagonisty po prostu spraw by bohater którego wszyscy lubią musiał przez niego cierpieć, a nawet - ale niekoniecznie - zginął.
W tym poście to już wszystko ale odnoszę wrażenie że jeszcze do tego wrócimy.
W SKRÓCIE:
-Uśmiercanie epizodycznych postaci zazwyczaj nie niesie negatywnych skutków,
-Śmierć bohatera powinna być sensowna,
-Za pomocą śmierci bohatera możesz łatwo manipulować odczuciami czytelnika,
-Dobrze się zastanów czy chcesz uśmiercić jakąś postać,
-Możesz stworzyć dobry zwrot akcji
niedziela, 7 sierpnia 2016
Note
I really appreciate that you read my posts, you may even recommend it to friends. I want you to thank for it but also encourage you to comment. The blog is run in two languages, translators manually which often creates for me a real challenge, and even one small comment would encourage me to continue my entries.
Notka
Naprawdę doceniam to że czytacie moje wpisy, może nawet polecacie je znajomym. Chcę wam za to podziękować ale także zachęcić do komentowania. Blog jest prowadzony w dwóch językach, tłumacze go ręcznie co często stwarza dla mnie nie lada wyzwania i nawet jeden mały komentarz zachęciłby mnie do kontynuowania moich wpisów.
How to become a writer - advice #8
I welcome you, my dear reader. Long I was gone, I could wite now for half of post why but it would rather you not satisfied so without lengthening.
What writer can learn from games, movies, TV series and other books? Well, a lot. Article divide into four pieces for each of these things.
I'll start with games. Because here I have a lot to write. Title from which we can learn a lot is certainly the series ,, Mass Effect. "Let's start at all from what specifically we can infer from the game. In many games, you have choice - among other things, is why I recommend ME but more on that in a moment. But what you care about such a possibility? It teaches that in life, every step we have to make choices and that they bring consequences. In games, there are also poignant moments, just to look at and draw conclusions. Games can also give you an idea of the story or element, eg . you play Fallout and you think ,, Why not write a book about post-apocalyptic world? ". What else? Games have plot twists and often very interesting, you can derive from them. Let's go back to the election. Unfortunately ME they are in black and white which recognizes their realism. Well, life isn't black and white, it has hundreds, even thousands of shades of gray. What can be achieved by putting the hero in front of a choice? Eg. Twist but mainly so you can show how our hero really is. Perform cold calculation, or choose from heart? It's you decide as the author.
If you don't like games, you can type in the YouTube search engine the name of any game, and ,, Top epic moments".
Videos are directly related to the books and because of it we can also learn a lot from them. If you watch a movie - preferably not the first time - consider how the director came up with an idea, why he used this, and no other place of action or why the character said what they said. Watch the moments in which you feel emotions. What moves you, what makes you anger, what it can scare you and use it. Based on the video, you can also imitate the the characters.
TV series - here is just like the movies, plus that you can also look like a hero has changed over a given time, what change him.
And finally we reached the books. Here you can get inspiration from everything: plot, characters, names, places, names, etc. I draw inspiration, not steal all elements.
IN BRIEF:
-You Can have inspiration from books, games, movies and TV series,
-Don't steal someone else's work,
-Life has shades of gray
What writer can learn from games, movies, TV series and other books? Well, a lot. Article divide into four pieces for each of these things.
I'll start with games. Because here I have a lot to write. Title from which we can learn a lot is certainly the series ,, Mass Effect. "Let's start at all from what specifically we can infer from the game. In many games, you have choice - among other things, is why I recommend ME but more on that in a moment. But what you care about such a possibility? It teaches that in life, every step we have to make choices and that they bring consequences. In games, there are also poignant moments, just to look at and draw conclusions. Games can also give you an idea of the story or element, eg . you play Fallout and you think ,, Why not write a book about post-apocalyptic world? ". What else? Games have plot twists and often very interesting, you can derive from them. Let's go back to the election. Unfortunately ME they are in black and white which recognizes their realism. Well, life isn't black and white, it has hundreds, even thousands of shades of gray. What can be achieved by putting the hero in front of a choice? Eg. Twist but mainly so you can show how our hero really is. Perform cold calculation, or choose from heart? It's you decide as the author.
If you don't like games, you can type in the YouTube search engine the name of any game, and ,, Top epic moments".
Videos are directly related to the books and because of it we can also learn a lot from them. If you watch a movie - preferably not the first time - consider how the director came up with an idea, why he used this, and no other place of action or why the character said what they said. Watch the moments in which you feel emotions. What moves you, what makes you anger, what it can scare you and use it. Based on the video, you can also imitate the the characters.
TV series - here is just like the movies, plus that you can also look like a hero has changed over a given time, what change him.
And finally we reached the books. Here you can get inspiration from everything: plot, characters, names, places, names, etc. I draw inspiration, not steal all elements.
IN BRIEF:
-You Can have inspiration from books, games, movies and TV series,
-Don't steal someone else's work,
-Life has shades of gray
Jak zostać pisarzem - porady #8
Witam cię mój drogi czytelniku. Długo mnie nie było, mogłabym teraz przez pół posta tłumaczyć się dlaczego ale to raczej by cię nie zadowoliło więc nie przedłużając.
Czego pisarz może dowiedzieć się z gier, filmów, seriali czy innych książek? Otóż bardzo dużo. Artykuł podzielę na cztery fragmenty dotyczące poszczególnych z tych rzeczy.
Zacznę od gier. Tytułem z którego możemy wiele się nauczyć jest na pewno seria ,,Mass Effect". Zacznijmy w ogóle od tego CO konkretnie możemy z gier wywnioskować. W wielu grach istnieje możliwość wyboru - między innymi dlatego polecam ME ale o tym za chwilę. Tylko co cię obchodzi taka możliwość? Uczy ona że w życiu co krok musimy dokonywać wyborów i że niosą one ze sobą konsekwencje. W grach pojawiają się też wzruszające momenty, wystarczy się przyjrzeć i wyciągnąć wnioski. Gry mogą też poddać ci pomysł na fabułę lub jej element np. grasz sobie w Fallout'a i nachodzi cię myśl ,,Może by tak napisać książkę o post-apokaliptycznym świecie?". Co jeszcze? Gry posiadają zwroty akcji i to często bardzo ciekawe, możesz z nich czerpać pełnymi garściami. Wróćmy na chwilę do wyborów. Niestety w ME są one czarno-białe co ujmuje im realizmu. No właśnie, życie nie jest czarno-białe, ma setki, a nawet tysiące odcieni szarości. Co można uzyskać stawiając bohatera przed wyborem? Np. zwrot akcji ale przede wszystkim w ten sposób można pokazać jaki nasz bohater jest naprawdę. Wykona zimną kalkulację, a może pójdzie za głosem serca? To ty jako autor o tym decydujesz.
Jeśli nie lubisz gier możesz wpisać w wyszukiwarkę YouTube nazwę dowolnej gry oraz ,,najlepsze momenty" lub jeśli znasz dosyć dobrze angielski ,,Top epic moments".
Filmy są bezpośrednio związane z książkami i dlatego z nich także możemy dużo się nauczyć. Jeśli oglądasz jakiś film - najlepiej nie pierwszy raz - zastanów się w jaki sposób reżyser wpadł na jakiś pomysł, dlaczego użył takiego, a nie innego miejsca akcji lub dlaczego postać powiedziała co powiedziała. Zaobserwuj w jakich momentach jakie emocje odczuwasz. Co cię wzrusza, co złości, co potrafi cię przestraszyć i wykorzystaj to. Na podstawie filmów możesz także wzorować charaktery swoich postaci.
Seriale - tutaj jest podobnie jak z filmami, tyle że możesz również przyglądać się jak bohater zmienił się przez dany czas, co na niego wpłynęło itp.
I wreszcie dotarliśmy do samych książek. Tutaj możesz CZERPAĆ INSPIRACJE ze wszystkiego: fabuły, postaci, opisów, miejsc, nazw itd. Właśnie czerpać inspiracje, nie na żywca zżynać całe elementy.
W SKRÓCIE:
-Możesz czerpać inspiracje z książek, gier, filmów i seriali,
-Nigdy nie kradnij czyjejś pracy,
-Życie ma odcienie szarości
Czego pisarz może dowiedzieć się z gier, filmów, seriali czy innych książek? Otóż bardzo dużo. Artykuł podzielę na cztery fragmenty dotyczące poszczególnych z tych rzeczy.
Zacznę od gier. Tytułem z którego możemy wiele się nauczyć jest na pewno seria ,,Mass Effect". Zacznijmy w ogóle od tego CO konkretnie możemy z gier wywnioskować. W wielu grach istnieje możliwość wyboru - między innymi dlatego polecam ME ale o tym za chwilę. Tylko co cię obchodzi taka możliwość? Uczy ona że w życiu co krok musimy dokonywać wyborów i że niosą one ze sobą konsekwencje. W grach pojawiają się też wzruszające momenty, wystarczy się przyjrzeć i wyciągnąć wnioski. Gry mogą też poddać ci pomysł na fabułę lub jej element np. grasz sobie w Fallout'a i nachodzi cię myśl ,,Może by tak napisać książkę o post-apokaliptycznym świecie?". Co jeszcze? Gry posiadają zwroty akcji i to często bardzo ciekawe, możesz z nich czerpać pełnymi garściami. Wróćmy na chwilę do wyborów. Niestety w ME są one czarno-białe co ujmuje im realizmu. No właśnie, życie nie jest czarno-białe, ma setki, a nawet tysiące odcieni szarości. Co można uzyskać stawiając bohatera przed wyborem? Np. zwrot akcji ale przede wszystkim w ten sposób można pokazać jaki nasz bohater jest naprawdę. Wykona zimną kalkulację, a może pójdzie za głosem serca? To ty jako autor o tym decydujesz.
Jeśli nie lubisz gier możesz wpisać w wyszukiwarkę YouTube nazwę dowolnej gry oraz ,,najlepsze momenty" lub jeśli znasz dosyć dobrze angielski ,,Top epic moments".
Filmy są bezpośrednio związane z książkami i dlatego z nich także możemy dużo się nauczyć. Jeśli oglądasz jakiś film - najlepiej nie pierwszy raz - zastanów się w jaki sposób reżyser wpadł na jakiś pomysł, dlaczego użył takiego, a nie innego miejsca akcji lub dlaczego postać powiedziała co powiedziała. Zaobserwuj w jakich momentach jakie emocje odczuwasz. Co cię wzrusza, co złości, co potrafi cię przestraszyć i wykorzystaj to. Na podstawie filmów możesz także wzorować charaktery swoich postaci.
Seriale - tutaj jest podobnie jak z filmami, tyle że możesz również przyglądać się jak bohater zmienił się przez dany czas, co na niego wpłynęło itp.
I wreszcie dotarliśmy do samych książek. Tutaj możesz CZERPAĆ INSPIRACJE ze wszystkiego: fabuły, postaci, opisów, miejsc, nazw itd. Właśnie czerpać inspiracje, nie na żywca zżynać całe elementy.
W SKRÓCIE:
-Możesz czerpać inspiracje z książek, gier, filmów i seriali,
-Nigdy nie kradnij czyjejś pracy,
-Życie ma odcienie szarości
piątek, 15 lipca 2016
How to become a writer - advice #7
In this post about the conditions in which the writer should work.
I noticed that amateurs writers and even some professionals are convinced that the writer to create something good has to sit ten kilometers from the nearest people, in complete silence and surrounded by hundreds of pages of ideas and fifty pens. Is it true? No. Definitely not. Of course, if it helps you the most you can do so but first ask yourself whether it really helps you or you just telling it to yourself. Every writer is another, one needs silence, the second - as I have - loud music. Take an hour or two and check the conditions in which you create the best. Sit in silence, try to write something for example within fifteen minutes, when finished turn a quiet classical music and again try to write something at the same time, another combination - turn on average, loud rock, preferably on headphones - I recommend - and write something else . If you have finished, you can compare the results of your work. Just don't check only how much you wrote but also how good is it - quality matters, not quantity. Experiment, check in which combination is best for you.
Personally when I'm writing - and not only - I listen to the band Skillet - no, it is not advertising.
IN BRIEF:
-There Is no specific way to write well,
-Check In which combination you write best
I noticed that amateurs writers and even some professionals are convinced that the writer to create something good has to sit ten kilometers from the nearest people, in complete silence and surrounded by hundreds of pages of ideas and fifty pens. Is it true? No. Definitely not. Of course, if it helps you the most you can do so but first ask yourself whether it really helps you or you just telling it to yourself. Every writer is another, one needs silence, the second - as I have - loud music. Take an hour or two and check the conditions in which you create the best. Sit in silence, try to write something for example within fifteen minutes, when finished turn a quiet classical music and again try to write something at the same time, another combination - turn on average, loud rock, preferably on headphones - I recommend - and write something else . If you have finished, you can compare the results of your work. Just don't check only how much you wrote but also how good is it - quality matters, not quantity. Experiment, check in which combination is best for you.
Personally when I'm writing - and not only - I listen to the band Skillet - no, it is not advertising.
IN BRIEF:
-There Is no specific way to write well,
-Check In which combination you write best
Jak zostać pisarzem - porady #7
W tym poście o tym w jakich warunkach powinien pracować pisarz.
Zauważyłam że wśród pisarzy czy to amatorów czy nawet niektórych profesjonalistów panuje przekonanie że pisarz żeby stworzyć coś dobrego musi siedzieć dziesięć kilometrów od najbliższych ludzi, w zupełnej ciszy i otoczony setkami kartek z pomysłami i pięćdziesięcioma długopisami. Czy to prawda? Nie. Zdecydowanie nie. Oczywiście jeśli to ci pomaga jak najbardziej możesz tak robić ale najpierw zastanów się czy to naprawdę ci pomaga czy tylko to sobie wmawiasz. Każdy pisarz jest na swój sposób inny, jeden potrzebuje ciszy, drugi - tak jak ja głośnej muzyki. Poświęć godzinkę czy pół i sprawdź w jakich warunkach tobie najlepiej tworzyć. Usiądź w ciszy, spróbuj coś napisać np. w ciągu piętnastu minut, kiedy skończysz włącz sobie cicho muzykę klasyczną i znowu spróbuj coś napisać w takim samym czasie, jeszcze jedna kombinacja - włącz średnio głośno Rocka, najlepiej na słuchawkach - polecam - i napisz jeszcze coś. Jeśli już skończyłeś możesz porównać wyniki swojej pracy. Tylko nie sprawdzaj tylko i wyłącznie ile napisałeś ale też jak to napisałeś - liczy się jakość, nie ilość. Poeksperymentuj, sprawdź w jakiej kombinacji ci najlepiej.
Osobiście przy pisaniu - i nie tylko - słucham zespołu Skillet - nie, to nie jest reklama.
W SKRÓCIE:
-Nie ma konkretnego sposobu żeby dobrze pisać,
-Sprawdź w jakiej kombinacji najlepiej ci się pisze
Zauważyłam że wśród pisarzy czy to amatorów czy nawet niektórych profesjonalistów panuje przekonanie że pisarz żeby stworzyć coś dobrego musi siedzieć dziesięć kilometrów od najbliższych ludzi, w zupełnej ciszy i otoczony setkami kartek z pomysłami i pięćdziesięcioma długopisami. Czy to prawda? Nie. Zdecydowanie nie. Oczywiście jeśli to ci pomaga jak najbardziej możesz tak robić ale najpierw zastanów się czy to naprawdę ci pomaga czy tylko to sobie wmawiasz. Każdy pisarz jest na swój sposób inny, jeden potrzebuje ciszy, drugi - tak jak ja głośnej muzyki. Poświęć godzinkę czy pół i sprawdź w jakich warunkach tobie najlepiej tworzyć. Usiądź w ciszy, spróbuj coś napisać np. w ciągu piętnastu minut, kiedy skończysz włącz sobie cicho muzykę klasyczną i znowu spróbuj coś napisać w takim samym czasie, jeszcze jedna kombinacja - włącz średnio głośno Rocka, najlepiej na słuchawkach - polecam - i napisz jeszcze coś. Jeśli już skończyłeś możesz porównać wyniki swojej pracy. Tylko nie sprawdzaj tylko i wyłącznie ile napisałeś ale też jak to napisałeś - liczy się jakość, nie ilość. Poeksperymentuj, sprawdź w jakiej kombinacji ci najlepiej.
Osobiście przy pisaniu - i nie tylko - słucham zespołu Skillet - nie, to nie jest reklama.
W SKRÓCIE:
-Nie ma konkretnego sposobu żeby dobrze pisać,
-Sprawdź w jakiej kombinacji najlepiej ci się pisze
How to become a writer - advice #6
And again about heroes! Calm down, I'm joking. Of course, the heroes are will be back but this post will be about conclusions in books and on taboo topics. So today's topic will be somewhat controversial.
Does the book should teach something? I think so, no matter whether it's a book for young people or adults, is the sci-fi or romance, the book should teach. But how put this message? Perhaps in the form of summaries or specific text? The first method is totally not recommend, why? Because as I previously wrote: The reader don't like to get answers to those will himself to her cause. In addition, such a summary would be subjective, the reader could not agree more, and even more - could therefore start to not like your book. The second way has its pros and cons but overall more advantages. Note that this message does not have to occur in one particular scene or sentence. I will cite here Stephen Kings quote: ,, Harry Potter is about confronting fears, finding inner strength and doing what is right in the face of adversity. Twilight is about how important it is to have a boyfriend. "Of course it isn't here for offend fans of twilight, because I read the book and it's pretty cool. it's just that ,, Harry Potter "behavior of the characters in all parts showed precisely this message.
Now about controversial topics. If you are not interested you don't need to read the rest of my post, because I will not write about anything else in this post.
Should you put in your works controversial elements? I will not give you a specific answer only show you advantages and disadvantages.
Tolerance in different countries variously looks, so alone you've got to answer the question whether the country where you intend to publish is sufficiently tolerant. If you are going to try to break the taboo that you must to be sure of it, and very brave. Nowadays, few people read, especially books in paper form, so there is a chance that these people are intelligent and tolerant but for this there is no certainty. Of course, if in your book will be such an element in the small form, everything should be fine. If one of your characters will gently flirt with someone of the same sex or will have a darker skin color, probably no one will notice. If you intend to create an entire saga you are in a good position. Why? If the first part will be a hit this if you write another part what will consisting mainly of controversial topics, true fans will always be there. Why at all afraid to write about such things? Well, in a backward society in which we live, many people don't have a clue about it, and thus afraid of this. What therefore? Such people are very hard to educate. You can meet with a wave of huge hate.
Personally I'm not afraid to write on topics, if someone is going to hate me then do but if even one person will change - for the better, of course - by me, it's worth it.
IN BRIEF:
-Book should carry the message but not in the form of summaries or specific doctrine,
-Placing controversial elements in the book be ready for a wave of indignation
Does the book should teach something? I think so, no matter whether it's a book for young people or adults, is the sci-fi or romance, the book should teach. But how put this message? Perhaps in the form of summaries or specific text? The first method is totally not recommend, why? Because as I previously wrote: The reader don't like to get answers to those will himself to her cause. In addition, such a summary would be subjective, the reader could not agree more, and even more - could therefore start to not like your book. The second way has its pros and cons but overall more advantages. Note that this message does not have to occur in one particular scene or sentence. I will cite here Stephen Kings quote: ,, Harry Potter is about confronting fears, finding inner strength and doing what is right in the face of adversity. Twilight is about how important it is to have a boyfriend. "Of course it isn't here for offend fans of twilight, because I read the book and it's pretty cool. it's just that ,, Harry Potter "behavior of the characters in all parts showed precisely this message.
Now about controversial topics. If you are not interested you don't need to read the rest of my post, because I will not write about anything else in this post.
Should you put in your works controversial elements? I will not give you a specific answer only show you advantages and disadvantages.
Tolerance in different countries variously looks, so alone you've got to answer the question whether the country where you intend to publish is sufficiently tolerant. If you are going to try to break the taboo that you must to be sure of it, and very brave. Nowadays, few people read, especially books in paper form, so there is a chance that these people are intelligent and tolerant but for this there is no certainty. Of course, if in your book will be such an element in the small form, everything should be fine. If one of your characters will gently flirt with someone of the same sex or will have a darker skin color, probably no one will notice. If you intend to create an entire saga you are in a good position. Why? If the first part will be a hit this if you write another part what will consisting mainly of controversial topics, true fans will always be there. Why at all afraid to write about such things? Well, in a backward society in which we live, many people don't have a clue about it, and thus afraid of this. What therefore? Such people are very hard to educate. You can meet with a wave of huge hate.
Personally I'm not afraid to write on topics, if someone is going to hate me then do but if even one person will change - for the better, of course - by me, it's worth it.
IN BRIEF:
-Book should carry the message but not in the form of summaries or specific doctrine,
-Placing controversial elements in the book be ready for a wave of indignation
Jak zostać pisarzem - porady #6
I znów temat bohaterów! Żartuje. Oczywiście do bohaterów jeszcze wrócimy ale ten post będzie o przekazach w książkach oraz o tematach tabu. Czyli dzisiejszy temat będzie nieco kontrowersyjny.
Czy książka powinna mieć przekaz? Moim zdaniem tak, nie ważne czy to książka dla młodzieży czy dla dorosłych, czy jest z gatunku sci-fi czy romansu, książki powinny uczyć. Tylko jak ten przekaz umieścić? Może w postaci podsumowania albo konkretnego tekstu? Pierwszej metody totalnie nie polecam, dlaczego? Ponieważ tak jak już wcześniej pisałam: czytelnik nie lubi dostawać odpowiedzi na tacy, woli sam do niej dojść. Poza tym takie podsumowanie byłoby subiektywne, czytelnik mógłby się z tym nie zgodzić, a nawet więcej - mógłby z tego powodu zacząć nie lubić twojej książki. Drugi sposób ma swoje wady i zalety ale ogółem więcej zalet. Pamiętaj że taki przekaz nie musi wystąpić w jednej konkretnej scenie czy zdaniu. Przytoczę tutaj cytat Stephena Kinga: ,,Harry Potter jest o przezwyciężaniu strachu, znajdowaniu wewnętrznej siły i robieniu tego, co jest słuszne w walce z przeciwnościami... Zmierzch jest o tym, jak ważne jest, by mieć chłopaka." Oczywiście nie chodzi tutaj o to żeby obrazić fanów zmierzchu, ponieważ sama czytałam tą książkę i jest całkiem fajna. Chodzi o to że ,,Harry Potter" zachowaniem bohaterów we wszystkich częściach ukazywał właśnie ten przekaz.
Teraz o kontrowersyjnych tematach. Jeśli cię to nie interesuje to nie musisz czytać dalszej części postu, ponieważ o niczym innym już nie będę w tym poście pisać.
Czy powinieneś umieszczać w swoich pracach kontrowersyjne elementy? Nie podam ci konkretnej odpowiedzi tylko przybliżę wady i zalety.
Jeśli mieszkasz w Polsce i w Polsce zamierzasz publikować masz nieco utrudnione zadanie. Na pewno zauważyłeś że Polska to niezbyt tolerancyjny kraj. Jeśli zamierzasz spróbować przełamać temat tabu musisz być tego pewny oraz bardzo odważny. W dzisiejszych czasach mało osób czyta, a zwłaszcza książki w formie papierowej, więc jest szansa że te osoby są inteligentne i tolerancyjne ale co do tego nie ma pewności. Oczywiście jeśli w twojej książce pojawi się taki element w delikatnej formie wszystko powinno być w porządku. Jeśli jeden z twoich bohaterów będzie delikatnie flirtować z osobą tej samej płci lub będzie mieć ciemniejszy kolor skóry, prawdopodobnie nikt nie zauważy. Jeśli zamierzasz stworzyć całą sagę jesteś na dobrej pozycji. Dlaczego? Jeśli w pierwsza część okaże się hitem to jeśli napiszesz kolejne części składającą się głównie z kontrowersyjnych tematów to prawdziwi fani zawsze zostaną. Dlaczego w ogóle bać się pisać o takich rzeczach? Otóż w zacofanym społeczeństwie w jakim żyjemy wiele osób nie ma o tym pojęcia, a co za tym idzie boją się tego. I co w związku z tym? Takich ludzi bardzo ciężko się edukuje. Możesz spotkać się z falą ogromnego hejtu.
Ja osobiście nie boję się pisać na takie tematy, ponieważ jeśli ktoś zamierza przez to zmieszać mnie z błotem niech to robi ale jeśli chociaż jedna osoba dzięki mnie zmieni nastawienie - na lepsze oczywiście - to warto.
W SKRÓCIE:
-Książka powinna nieść przekaz ale nie w postaci podsumowania czy konkretnej doktryny,
-Umieszczając w książce kontrowersyjne elementy przygotuj się na fale oburzenia
Czy książka powinna mieć przekaz? Moim zdaniem tak, nie ważne czy to książka dla młodzieży czy dla dorosłych, czy jest z gatunku sci-fi czy romansu, książki powinny uczyć. Tylko jak ten przekaz umieścić? Może w postaci podsumowania albo konkretnego tekstu? Pierwszej metody totalnie nie polecam, dlaczego? Ponieważ tak jak już wcześniej pisałam: czytelnik nie lubi dostawać odpowiedzi na tacy, woli sam do niej dojść. Poza tym takie podsumowanie byłoby subiektywne, czytelnik mógłby się z tym nie zgodzić, a nawet więcej - mógłby z tego powodu zacząć nie lubić twojej książki. Drugi sposób ma swoje wady i zalety ale ogółem więcej zalet. Pamiętaj że taki przekaz nie musi wystąpić w jednej konkretnej scenie czy zdaniu. Przytoczę tutaj cytat Stephena Kinga: ,,Harry Potter jest o przezwyciężaniu strachu, znajdowaniu wewnętrznej siły i robieniu tego, co jest słuszne w walce z przeciwnościami... Zmierzch jest o tym, jak ważne jest, by mieć chłopaka." Oczywiście nie chodzi tutaj o to żeby obrazić fanów zmierzchu, ponieważ sama czytałam tą książkę i jest całkiem fajna. Chodzi o to że ,,Harry Potter" zachowaniem bohaterów we wszystkich częściach ukazywał właśnie ten przekaz.
Teraz o kontrowersyjnych tematach. Jeśli cię to nie interesuje to nie musisz czytać dalszej części postu, ponieważ o niczym innym już nie będę w tym poście pisać.
Czy powinieneś umieszczać w swoich pracach kontrowersyjne elementy? Nie podam ci konkretnej odpowiedzi tylko przybliżę wady i zalety.
Jeśli mieszkasz w Polsce i w Polsce zamierzasz publikować masz nieco utrudnione zadanie. Na pewno zauważyłeś że Polska to niezbyt tolerancyjny kraj. Jeśli zamierzasz spróbować przełamać temat tabu musisz być tego pewny oraz bardzo odważny. W dzisiejszych czasach mało osób czyta, a zwłaszcza książki w formie papierowej, więc jest szansa że te osoby są inteligentne i tolerancyjne ale co do tego nie ma pewności. Oczywiście jeśli w twojej książce pojawi się taki element w delikatnej formie wszystko powinno być w porządku. Jeśli jeden z twoich bohaterów będzie delikatnie flirtować z osobą tej samej płci lub będzie mieć ciemniejszy kolor skóry, prawdopodobnie nikt nie zauważy. Jeśli zamierzasz stworzyć całą sagę jesteś na dobrej pozycji. Dlaczego? Jeśli w pierwsza część okaże się hitem to jeśli napiszesz kolejne części składającą się głównie z kontrowersyjnych tematów to prawdziwi fani zawsze zostaną. Dlaczego w ogóle bać się pisać o takich rzeczach? Otóż w zacofanym społeczeństwie w jakim żyjemy wiele osób nie ma o tym pojęcia, a co za tym idzie boją się tego. I co w związku z tym? Takich ludzi bardzo ciężko się edukuje. Możesz spotkać się z falą ogromnego hejtu.
Ja osobiście nie boję się pisać na takie tematy, ponieważ jeśli ktoś zamierza przez to zmieszać mnie z błotem niech to robi ale jeśli chociaż jedna osoba dzięki mnie zmieni nastawienie - na lepsze oczywiście - to warto.
W SKRÓCIE:
-Książka powinna nieść przekaz ale nie w postaci podsumowania czy konkretnej doktryny,
-Umieszczając w książce kontrowersyjne elementy przygotuj się na fale oburzenia
środa, 13 lipca 2016
For those who read my posts in english
I want to apologize you for my english. For now I live in Poland, I will be live in England but from August. My english is bad and I know it, please just try to understand it.
How to become a writer - advice #5
Today, about heroes! Wait I think I have dejavu, it's already been. We just started this topic, which is so important and so vast that if I wanted to put it in one article I'll write it several hours, and you're probably read it not much less. Would you? I don't think so, because of that I shared one large topic into several smaller ones.
Many writers in their works makes the characters modeled on them. Is it good? Yes, provided that they are not exaggerating. Because if that charcter will be almost a god, will be able to know and can everything, the reader quickly realizes that something is not as should. You need to remember one rule: never treat the reader as an idiot, a real idiot probably will not even know you do that but if it hits a wise reader it will be a problem.
Now it's time for a little curio. Surely you know Hermione Granger but did you know that it is a caricature of J.K. Rowling from school days? In this case, the character is well developed, has advantages and disadvantages and you should remembered about that.
The character should show emotion, not all character but most. Usually the character is an ordinary man, and we all have feelings, even if we try to hide them. There are only two types of characters that don't need to show feelings. Psychopaths and people who are very well hide their emotions. Only psychopaths often they pretend. How to show the reader the excitement? Certainly not describe them eg. Roman was distraught or Arek furiously shouted. The reader does not like to get everything on the tray show that elements such. Roman tried to resist but the tears were stronger first few drops rolled down his cheeks, and immediately afterwards the flood of tears began to flood his face, his breathing became short and intermittent - in this way to show despair, and not just write it as it was sad.
You must create a bond between the reader and the character. Not necessarily major, but significant and present throughout the book. Why? Because if the reader identify with the character will be more eager to read about his fate. Besides, if present, for example. Character was shy - like the reader - but in the whole book was fighting with the shyness and is now a social person the reader immediately think that he too can change. If the reader draw from the book any - but wise - conclusions will be good thinking about it and can recommend it to someone else.
IN BRIEF:
-You can put in the book the character modeled at yourself but didn't make it Mary Sue,
-Character Should show emotion but you shouldn't describe them but show them,
-You Have to create a bond between the reader and the character
Many writers in their works makes the characters modeled on them. Is it good? Yes, provided that they are not exaggerating. Because if that charcter will be almost a god, will be able to know and can everything, the reader quickly realizes that something is not as should. You need to remember one rule: never treat the reader as an idiot, a real idiot probably will not even know you do that but if it hits a wise reader it will be a problem.
The character should show emotion, not all character but most. Usually the character is an ordinary man, and we all have feelings, even if we try to hide them. There are only two types of characters that don't need to show feelings. Psychopaths and people who are very well hide their emotions. Only psychopaths often they pretend. How to show the reader the excitement? Certainly not describe them eg. Roman was distraught or Arek furiously shouted. The reader does not like to get everything on the tray show that elements such. Roman tried to resist but the tears were stronger first few drops rolled down his cheeks, and immediately afterwards the flood of tears began to flood his face, his breathing became short and intermittent - in this way to show despair, and not just write it as it was sad.
You must create a bond between the reader and the character. Not necessarily major, but significant and present throughout the book. Why? Because if the reader identify with the character will be more eager to read about his fate. Besides, if present, for example. Character was shy - like the reader - but in the whole book was fighting with the shyness and is now a social person the reader immediately think that he too can change. If the reader draw from the book any - but wise - conclusions will be good thinking about it and can recommend it to someone else.
IN BRIEF:
-You can put in the book the character modeled at yourself but didn't make it Mary Sue,
-Character Should show emotion but you shouldn't describe them but show them,
-You Have to create a bond between the reader and the character
Jak zostać pisarzem - porady #5
Dzisiaj temat bohaterów! Moment, ja chyba mam dejavu, przecież to już było. Dopiero zaczęliśmy ten temat, który jest tak istotny i tak rozległy że gdybym chciała go umieścić w jednym artykule to pisałabym go kilkanaście godzin, a ty pewnie niewiele krócej byś go czytał. Chciałoby ci się? Nie sądzę, dlatego podzieliłam jeden duży temat na kilka mniejszych.
Wielu pisarzy w swoich dziełach umieszcza bohaterów wzorowanych na nich samych. Czy to dobre? Tak, pod warunkiem że się nie przesadza. Bo jeśli taka postać będzie prawie bogiem, będzie umieć i wiedzieć wszystko to czytelnik szybko zorientuje się że coś jet nie tak. Musisz zapamiętać jedną zasadę: nigdy nie traktuj czytelnika jak idioty, prawdziwy idiota prawdopodobnie się nie zorientuje ale jeśli trafi się mądry czytelnik to pojawi się już problem.
Teraz czas na małą ciekawostkę. Na pewno znasz Hermionę Granger ale czy wiedziałeś że jest ona karykaturą J.K. Rowling z czasów szkolnych? W tym przypadku postać jest świetnie stworzona, ma wady i zalety i o tym należy pamiętać.
Postać powinna okazywać emocje, nie każda ale większość. Zazwyczaj postać jest zwykłym człowiekiem, a wszyscy mamy uczucia, nawet jeśli staramy się je ukryć. Istnieją tylko dwa typy postaci które nie muszą okazywać uczuć. Psychopaci i osoby które bardzo dobrze ukrywają swoje emocje. Tylko że psychopaci bardzo często udają. W jaki sposób pokazać czytelnikowi emocje? Na pewno nie opisuj ich np. Roman był zrozpaczony lub Arek wściekle krzyknął. Czytelnik nie lubi dostawać wszystkiego na tacy pokaż to elementami np. Roman starał się wytrzymać ale łzy były silniejsze, najpierw kilka kropli potoczyło się po jego policzkach, a zaraz później potok łez zaczął zalewać jego twarz, jego oddech stał się krótki i przerywany - w ten sposób pokażesz rozpacz, a nie tylko napiszesz że postaci było smutno.
Musisz stworzyć więź między czytelnikiem a postacią. Niekoniecznie główną, ale istotną i występującą przez całą książkę. Dlaczego? Ponieważ jeśli czytelnik utożsami się z postacią będzie z większym zapałem czytać o jego dalszych losach. Poza tym jeśli postać np. była nieśmiała - i czytelnik także - ale przez całą książkę walczyła z tą nieśmiałością i teraz jest towarzyską osobą czytelnik od razu pomyśli że i on może się zmienić. Jeśli czytelnik wyciągnie z książki jakiekolwiek - byle mądre - wnioski będzie mieć z nią dobre skojarzenia i może poleci ją komuś innemu.
W SKRÓCIE:
-Możesz w książce umieścić postać wzorowaną na sobie ale nie zrób z niej Mary Sue,
-Postać powinna okazywać emocje ale nie opisuj ich tylko ukazuj,
-Musisz stworzyć więź między czytelnikiem a postacią
Wielu pisarzy w swoich dziełach umieszcza bohaterów wzorowanych na nich samych. Czy to dobre? Tak, pod warunkiem że się nie przesadza. Bo jeśli taka postać będzie prawie bogiem, będzie umieć i wiedzieć wszystko to czytelnik szybko zorientuje się że coś jet nie tak. Musisz zapamiętać jedną zasadę: nigdy nie traktuj czytelnika jak idioty, prawdziwy idiota prawdopodobnie się nie zorientuje ale jeśli trafi się mądry czytelnik to pojawi się już problem.
Teraz czas na małą ciekawostkę. Na pewno znasz Hermionę Granger ale czy wiedziałeś że jest ona karykaturą J.K. Rowling z czasów szkolnych? W tym przypadku postać jest świetnie stworzona, ma wady i zalety i o tym należy pamiętać.
Postać powinna okazywać emocje, nie każda ale większość. Zazwyczaj postać jest zwykłym człowiekiem, a wszyscy mamy uczucia, nawet jeśli staramy się je ukryć. Istnieją tylko dwa typy postaci które nie muszą okazywać uczuć. Psychopaci i osoby które bardzo dobrze ukrywają swoje emocje. Tylko że psychopaci bardzo często udają. W jaki sposób pokazać czytelnikowi emocje? Na pewno nie opisuj ich np. Roman był zrozpaczony lub Arek wściekle krzyknął. Czytelnik nie lubi dostawać wszystkiego na tacy pokaż to elementami np. Roman starał się wytrzymać ale łzy były silniejsze, najpierw kilka kropli potoczyło się po jego policzkach, a zaraz później potok łez zaczął zalewać jego twarz, jego oddech stał się krótki i przerywany - w ten sposób pokażesz rozpacz, a nie tylko napiszesz że postaci było smutno.
Musisz stworzyć więź między czytelnikiem a postacią. Niekoniecznie główną, ale istotną i występującą przez całą książkę. Dlaczego? Ponieważ jeśli czytelnik utożsami się z postacią będzie z większym zapałem czytać o jego dalszych losach. Poza tym jeśli postać np. była nieśmiała - i czytelnik także - ale przez całą książkę walczyła z tą nieśmiałością i teraz jest towarzyską osobą czytelnik od razu pomyśli że i on może się zmienić. Jeśli czytelnik wyciągnie z książki jakiekolwiek - byle mądre - wnioski będzie mieć z nią dobre skojarzenia i może poleci ją komuś innemu.
W SKRÓCIE:
-Możesz w książce umieścić postać wzorowaną na sobie ale nie zrób z niej Mary Sue,
-Postać powinna okazywać emocje ale nie opisuj ich tylko ukazuj,
-Musisz stworzyć więź między czytelnikiem a postacią
poniedziałek, 11 lipca 2016
How to become a writer - advice #4
Since we throw all those boring topics that I would willingly ignored but didn't, we can move on to something more interesting. Writing something more interesting I mean about the characters - one of my favorite topics.
Heroes is the oe of the most important element of the each book. Hero as hero and what next? It is not about to only write a hero, the idea is to make it your way alive. How to do it? Well, it is not easy. For me, creating hero is much easier when i like him/her. But what if you need to create a character who totally hate, because, for example is the main antagonist of the hero with whom you identify with? Then you can add one additional feature. Every man and every character has a character traits, good and bad. Characters we usually don't like, have more of these bad qualities so that at least a little to like this character, you must give it at least one good feature - that you like. Of course it can also happen that you don't like a hero because it is too good, then you should give it a bad feature.
I write all the time,, evil, "good,," feature, but this division does not really exist, each feature is neutral, only how to use it can be good or bad. Wits - clever person can plan the perfect crime, or be a detective. Mastering - an overrun can be a surgeon or a cold-blooded torture wae prisoners.
What else can you do so that your character was more credible? Create a list that you put all the relevant information on this form. There must be a specific form of a list, it may be, for example biography form. How does it have to look? I'll show you on random example.
Name: Natalia Wolf
Age twenty-two years / 22 (write words or numbers, as you get more comfortable)
Place of birth: Unknown
Family: Sister (Lucy Wolf)
Sexual orientation: bisexual
Physical characteristics: black hair, slim silhouette, green eyes
Character traits: clever, introverted, rebellious
Likes: draw, play guitar
Dislikes: people, rap,
Dress code: typical rock
Friends: Sebastian Lewandowski and Remigiusz Kowalski
Concerns: harm sisters
Favorite color: blue
Of course, you do not have to be the same information as above - as I wrote earlier this is a random example - the idea is you realize how many facts about the hero. You do not need to apply this to all the heroes, I say more should not, unless you share your book takes place in one room and I it has three characters - obviously figuratively. Apply it to the major characters stopniując amount of information. The main character = a lot of data. Friend of hero - basic information + some data. Episodic character = only basic information.
But for what all of this? Already I hasten the translation. If, for example you create a heroine who grew up in an orphanage, a punk and satanistką but will love unicorns and behave like ,,girl from a good home", the reader will think that you're trying to make him look like an idiot. And people generally don't like when someone makes them look like an idiots. However, you can create a heroine described, give it the same characteristics but slowly explain to the reader why so behave. Eg. She always been sensitive but had to hide it because she was afraid that someone will use it but she met a nice boy, fell in love reciprocated and began to discover her true nature. It's smell like bad novel but my examples are so... specific because I want you to clearly see what I want to show you.
Forgive me, I write out a lot, when I had to explain you why you should know your characters. In such way you involuntarily better know your characters and you know how this character should react to the situation. This is all? No, it's not. If you stuck in place - you will, trust me - you can imagine the hero (or several), eg. Talking to each other. (This can be a conversation totally unrelated to the storyline) What will be discussed? About their future, about each other, and perhaps just about the weather? It's not important, it's important that it should help you move. How it's working? I don't know, but usually it helps me.
There is another reason why these methods are useful. There has been a dialogue between two characters and suddenly falls uncomfortable question. And what now? Is character should tell the truth, lie, maybe turn around and pretend that she did not hear the questions? Without knowledge of the form you will be hard to get out of this situation.
IN BRIEF:
(if you think that write essense what important with such a long text is easy then you're wrong)
-It's good to know At least basic facts about your characters,
-If You stop and you do not know what to do, imagine the heroes conversation
Heroes is the oe of the most important element of the each book. Hero as hero and what next? It is not about to only write a hero, the idea is to make it your way alive. How to do it? Well, it is not easy. For me, creating hero is much easier when i like him/her. But what if you need to create a character who totally hate, because, for example is the main antagonist of the hero with whom you identify with? Then you can add one additional feature. Every man and every character has a character traits, good and bad. Characters we usually don't like, have more of these bad qualities so that at least a little to like this character, you must give it at least one good feature - that you like. Of course it can also happen that you don't like a hero because it is too good, then you should give it a bad feature.
I write all the time,, evil, "good,," feature, but this division does not really exist, each feature is neutral, only how to use it can be good or bad. Wits - clever person can plan the perfect crime, or be a detective. Mastering - an overrun can be a surgeon or a cold-blooded torture wae prisoners.
Age twenty-two years / 22 (write words or numbers, as you get more comfortable)
Place of birth: Unknown
Family: Sister (Lucy Wolf)
Sexual orientation: bisexual
Physical characteristics: black hair, slim silhouette, green eyes
Character traits: clever, introverted, rebellious
Likes: draw, play guitar
Dislikes: people, rap,
Dress code: typical rock
Friends: Sebastian Lewandowski and Remigiusz Kowalski
Concerns: harm sisters
Favorite color: blue
Of course, you do not have to be the same information as above - as I wrote earlier this is a random example - the idea is you realize how many facts about the hero. You do not need to apply this to all the heroes, I say more should not, unless you share your book takes place in one room and I it has three characters - obviously figuratively. Apply it to the major characters stopniując amount of information. The main character = a lot of data. Friend of hero - basic information + some data. Episodic character = only basic information.
Forgive me, I write out a lot, when I had to explain you why you should know your characters. In such way you involuntarily better know your characters and you know how this character should react to the situation. This is all? No, it's not. If you stuck in place - you will, trust me - you can imagine the hero (or several), eg. Talking to each other. (This can be a conversation totally unrelated to the storyline) What will be discussed? About their future, about each other, and perhaps just about the weather? It's not important, it's important that it should help you move. How it's working? I don't know, but usually it helps me.
There is another reason why these methods are useful. There has been a dialogue between two characters and suddenly falls uncomfortable question. And what now? Is character should tell the truth, lie, maybe turn around and pretend that she did not hear the questions? Without knowledge of the form you will be hard to get out of this situation.
IN BRIEF:
(if you think that write essense what important with such a long text is easy then you're wrong)
-It's good to know At least basic facts about your characters,
-If You stop and you do not know what to do, imagine the heroes conversation
Jak zostać pisarzem - porady #4
Skoro wreszcie przewałkowaliśmy wszystkie te nudne tematy które chętnie bym pominęła ale tego nie zrobiłam, możemy przejść do czegoś bardziej interesującego. Pisząc coś bardziej interesującego mam namyśli temat bohaterów - jeden z moich ulubionych.
Bohaterowie to zaraz obok fabuły najważniejszy element każdej książki. Bohater jak bohater jest i co dalej? Nie chodzi o to żeby postać tylko była, chodzi o to żeby uczynić ją na swój sposób żywą. Jak to zrobić? Otóż nie jest to łatwe. Mi najprościej stworzyć żywą postać jeśli ją lubię. Tylko co jeśli przyjdzie Ci stworzyć bohatera którego totalnie nienawidzisz, bo np. jest głównym antagonistą bohatera z którym się utożsamiasz? Wtedy można to rozegrać - przyzwyczaj się do tego typu porównań w moich tekstach, ponieważ ja całe życie traktuje jako swego rodzaju grę - za pomocą jednej dodatkowej cechy. Każdy człowiek i każda postać posiada cechy charakteru, dobre oraz złe. Postacie których nie lubimy zazwyczaj mają więcej tych złych cech więc żeby chociaż trochę polubić taką postać musisz nadać jej przynajmniej jedną dobrą cechę - która Ci się podoba. Oczywiście może się również zdarzyć tak że nie cierpimy bohatera ponieważ jest zbyt dobry, wtedy powinieneś nadać mu jedną złą cechę.
Cały czas piszę ,,zła", ,,dobra" cecha, ale taki podział tak naprawdę nie istnieje, każda cecha jest neutralna, jedynie sposób jej użycia może być zły lub dobry. Spryt - osoba sprytna może zaplanować zbrodnie idealną lub spełniać się jako detektyw. Opanowanie - osoba opanowana może zostać chirurgiem lub z zimną krwią torturować jeńców wojennych.
Co jeszcze możesz zrobić żeby twoja postać była bardziej wiarygodna? Stwórz sobie listę na której umieścisz wszystkie istotne informację o tej postaci. Nie musi to być konkretnie forma listy, może to być np. biografia postaci. Jak to ma wyglądać? Przedstawię Ci to na losowym przykładzie.
Imię i nazwisko: Natalia Wilk
Wiek : dwadzieścia dwa lata/22 (napisz słownie lub liczbowo, jak Ci wygodniej)
Miejsce urodzenia: Nieznane
Rodzina: siostra(Łucja Wilk)
Orientacja seksualna: biseksualna
Cechy fizyczne: czarne włosy, szczupła sylwetka, zielone oczy
Cechy charakteru: sprytna, introwertyczka, zbuntowana
Lubi: rysować, grać na gitarze
Nie lubi: ludzi, rapu,
Styl ubioru: typowo rockowy
Przyjaciele: Sebastian Lewandowski i Remigiusz Kowalski
Obawy: krzywda siostry
Ulubiony kolor: niebieski
Oczywiście nie muszą to być te same informację co powyżej - tak jak wcześniej napisałam jest to losowy przykład - chodzi o to żebyś uświadomił sobie jak najwięcej faktów na temat danego bohatera. Nie musisz stosować tego do wszystkich bohaterów, powiem więcej nie powinieneś, chyba że akcja twojej książki toczy się w jednym pokoju i występuję tam trójka bohaterów - oczywiście w przenośni. Zastosuj to do istotnych bohaterów stopniując ilość informacji. Główny bohater = dużo danych, np. towarzysz bohatera - podstawowe informacje + kilka dodatkowych, epizodyczny bohater = tylko podstawowe informacje.
Tylko po co to wszystko? Już spieszę z tłumaczeniem. Jeśli np. stworzysz bohaterkę która wychowała się w domu dziecka, jest punkiem i satanistką ale będzie kochać jednorożce, uwielbiać wszystkich ludzi i zachowywać się jak tzw. dziewczyna z dobrego domu, to czytelnik pomyśli sobie że próbujesz zrobić z niego idiotę. A ludzie z reguły nie lubią jak się z nich robi idiotów. Możesz natomiast stworzyć opisaną bohaterkę, nadać jej te same cechy ale powoli wyjaśniać czytelnikowi dlaczego się tak zachowuję. Np. od zawsze była wrażliwa ale musiała to ukrywać ponieważ bała się że ktoś to wykorzysta ale poznała miłego chłopaka, zakochała się ze wzajemnością i zaczęła odkrywać swoją prawdziwą naturę. Zajechało tanim, niesmacznym romansem ale moje przykłady specjalnie są takie... specyficzne żebyś lepiej widział co próbuję Ci przekazać.
Wybacz, rozpisałam się, a miałam Ci wytłumaczyć po co poznawać bohaterów. Otóż w taki sposób mimowolnie poznajesz postać i wiesz jak powinna zareagować na daną sytuację. Tylko tyle? Nie tylko. Jeśli utkniesz w miejscu - a utkniesz, zaufaj mi - możesz wyobrazić sobie bohatera (lub kilku) np. rozmawiających ze sobą. (Może to być rozmowa zupełnie nie związana z fabułą) O czym będą rozmawiać? O swojej przyszłości, o sobie nawzajem, a może zwyczajnie o pogodzie? To nie istotne, ważne że powinno pomóc Ci ruszyć z miejsca. Jak to działa? Nie wiem, ale mi zazwyczaj pomaga.
Jest jeszcze jeden powód dla którego te sposoby są przydatne. Toczy się dialog między dwoma postaciami i nagle pada niewygodne pytanie. I co teraz? Czy postać powinna powiedzieć prawdę, skłamać, a może odwrócić się i udać że nie słyszała pytania? Bez znajomości postaci ciężko Ci będzie wybrnąć z takiej sytuacji.
W SKRÓCIE:
(jeśli sądzisz że wyciągnięcie tego co istotne z tak długiego tekstu jest proste to się mylisz)
-Dobrze jest znać przynajmniej podstawowe fakty o swoich postaciach,
-Jeśli zatrzymasz się i nie wiesz co robić wyobraź sobie rozmowę bohaterów
Bohaterowie to zaraz obok fabuły najważniejszy element każdej książki. Bohater jak bohater jest i co dalej? Nie chodzi o to żeby postać tylko była, chodzi o to żeby uczynić ją na swój sposób żywą. Jak to zrobić? Otóż nie jest to łatwe. Mi najprościej stworzyć żywą postać jeśli ją lubię. Tylko co jeśli przyjdzie Ci stworzyć bohatera którego totalnie nienawidzisz, bo np. jest głównym antagonistą bohatera z którym się utożsamiasz? Wtedy można to rozegrać - przyzwyczaj się do tego typu porównań w moich tekstach, ponieważ ja całe życie traktuje jako swego rodzaju grę - za pomocą jednej dodatkowej cechy. Każdy człowiek i każda postać posiada cechy charakteru, dobre oraz złe. Postacie których nie lubimy zazwyczaj mają więcej tych złych cech więc żeby chociaż trochę polubić taką postać musisz nadać jej przynajmniej jedną dobrą cechę - która Ci się podoba. Oczywiście może się również zdarzyć tak że nie cierpimy bohatera ponieważ jest zbyt dobry, wtedy powinieneś nadać mu jedną złą cechę.
Cały czas piszę ,,zła", ,,dobra" cecha, ale taki podział tak naprawdę nie istnieje, każda cecha jest neutralna, jedynie sposób jej użycia może być zły lub dobry. Spryt - osoba sprytna może zaplanować zbrodnie idealną lub spełniać się jako detektyw. Opanowanie - osoba opanowana może zostać chirurgiem lub z zimną krwią torturować jeńców wojennych.
Co jeszcze możesz zrobić żeby twoja postać była bardziej wiarygodna? Stwórz sobie listę na której umieścisz wszystkie istotne informację o tej postaci. Nie musi to być konkretnie forma listy, może to być np. biografia postaci. Jak to ma wyglądać? Przedstawię Ci to na losowym przykładzie.
Imię i nazwisko: Natalia Wilk
Wiek : dwadzieścia dwa lata/22 (napisz słownie lub liczbowo, jak Ci wygodniej)
Miejsce urodzenia: Nieznane
Rodzina: siostra(Łucja Wilk)
Orientacja seksualna: biseksualna
Cechy fizyczne: czarne włosy, szczupła sylwetka, zielone oczy
Cechy charakteru: sprytna, introwertyczka, zbuntowana
Lubi: rysować, grać na gitarze
Nie lubi: ludzi, rapu,
Styl ubioru: typowo rockowy
Przyjaciele: Sebastian Lewandowski i Remigiusz Kowalski
Obawy: krzywda siostry
Ulubiony kolor: niebieski
Oczywiście nie muszą to być te same informację co powyżej - tak jak wcześniej napisałam jest to losowy przykład - chodzi o to żebyś uświadomił sobie jak najwięcej faktów na temat danego bohatera. Nie musisz stosować tego do wszystkich bohaterów, powiem więcej nie powinieneś, chyba że akcja twojej książki toczy się w jednym pokoju i występuję tam trójka bohaterów - oczywiście w przenośni. Zastosuj to do istotnych bohaterów stopniując ilość informacji. Główny bohater = dużo danych, np. towarzysz bohatera - podstawowe informacje + kilka dodatkowych, epizodyczny bohater = tylko podstawowe informacje.
Tylko po co to wszystko? Już spieszę z tłumaczeniem. Jeśli np. stworzysz bohaterkę która wychowała się w domu dziecka, jest punkiem i satanistką ale będzie kochać jednorożce, uwielbiać wszystkich ludzi i zachowywać się jak tzw. dziewczyna z dobrego domu, to czytelnik pomyśli sobie że próbujesz zrobić z niego idiotę. A ludzie z reguły nie lubią jak się z nich robi idiotów. Możesz natomiast stworzyć opisaną bohaterkę, nadać jej te same cechy ale powoli wyjaśniać czytelnikowi dlaczego się tak zachowuję. Np. od zawsze była wrażliwa ale musiała to ukrywać ponieważ bała się że ktoś to wykorzysta ale poznała miłego chłopaka, zakochała się ze wzajemnością i zaczęła odkrywać swoją prawdziwą naturę. Zajechało tanim, niesmacznym romansem ale moje przykłady specjalnie są takie... specyficzne żebyś lepiej widział co próbuję Ci przekazać.
Wybacz, rozpisałam się, a miałam Ci wytłumaczyć po co poznawać bohaterów. Otóż w taki sposób mimowolnie poznajesz postać i wiesz jak powinna zareagować na daną sytuację. Tylko tyle? Nie tylko. Jeśli utkniesz w miejscu - a utkniesz, zaufaj mi - możesz wyobrazić sobie bohatera (lub kilku) np. rozmawiających ze sobą. (Może to być rozmowa zupełnie nie związana z fabułą) O czym będą rozmawiać? O swojej przyszłości, o sobie nawzajem, a może zwyczajnie o pogodzie? To nie istotne, ważne że powinno pomóc Ci ruszyć z miejsca. Jak to działa? Nie wiem, ale mi zazwyczaj pomaga.
Jest jeszcze jeden powód dla którego te sposoby są przydatne. Toczy się dialog między dwoma postaciami i nagle pada niewygodne pytanie. I co teraz? Czy postać powinna powiedzieć prawdę, skłamać, a może odwrócić się i udać że nie słyszała pytania? Bez znajomości postaci ciężko Ci będzie wybrnąć z takiej sytuacji.
W SKRÓCIE:
(jeśli sądzisz że wyciągnięcie tego co istotne z tak długiego tekstu jest proste to się mylisz)
-Dobrze jest znać przynajmniej podstawowe fakty o swoich postaciach,
-Jeśli zatrzymasz się i nie wiesz co robić wyobraź sobie rozmowę bohaterów
How to become a writer - advice #3
In a previous post I wrote about four ways to start the book, today You will learn about the narrative.
As in the previous post: I will not give You the best way to introduce narrative but their advantages and disadvantages.
There are three ways of doing narration:
-in the first person,
-in second person,
-in the third person
A first-person narrative is good because You can almost feel think, feel, and even see what the narrator. This is an advantage but at the same time the defect. What if the hero has to do something stupid? He may have to run naked through commercial galleries to win a bet and pay the bills? Often the narrative in the first person, the writer may feel embarrassed of fragment which He wrote and delete it or don't even write it.
The narration in the second person is the most rarely encountered. The text is clearly directed to the reader, and usually he is the main character, You can take it as advantage but also a disadvantage. If You are going to write in the second person, and Your hero will do ,, unusual "things the reader can feel uncomfortable and leave Your book,, for later" - which never comes.
As in the previous post: I will not give You the best way to introduce narrative but their advantages and disadvantages.
There are three ways of doing narration:
-in the first person,
-in second person,
-in the third person
A first-person narrative is good because You can almost feel think, feel, and even see what the narrator. This is an advantage but at the same time the defect. What if the hero has to do something stupid? He may have to run naked through commercial galleries to win a bet and pay the bills? Often the narrative in the first person, the writer may feel embarrassed of fragment which He wrote and delete it or don't even write it.
The narration in the second person is the most rarely encountered. The text is clearly directed to the reader, and usually he is the main character, You can take it as advantage but also a disadvantage. If You are going to write in the second person, and Your hero will do ,, unusual "things the reader can feel uncomfortable and leave Your book,, for later" - which never comes.
The narration in the third person is the most common. The advantage is that the narrator sees, hears and knows everything, and thus may - but need not - to convey to the reader. With this kind of narrative can build the reader's interest. You can even more, You can manipulate the emotions but not everyone can do well. Because if the reader realizes that You manipulate Them, They may be angry, so be careful with this. Personally I recommend this type of narrative.
IN BRIEF:
-There Are three types of narrative,
-The First-person narrative is easy to empathize but may lead to the removal the good text,
-Narration in the second person works good mainly in games,
-Narration in the third person gives great opportunities but You have to know how to use them
Jak zostać pisarzem - porady #3
W poprzednim wpisie pisałam o 4 sposobach rozpoczęcia książki, dzisiaj dowiesz się o sposobach narracji.
Tak jak w poprzednim wpisie: nie podam Ci najlepszego sposobu narracji ale przedstawię ich wady i zalety.
Istnieją trzy sposoby prowadzenia narracji:
-w pierwszej osobie,
-w drugiej osobie,
-w trzeciej osobie
Co to jest narracja wie chyba każdy więc bez zbędnego przedłużania przejdę do rzeczy.
Narracja pierwszoosobowa jest o tyle dobra że możesz prawie całkowicie wczuć się w bohatera, myśleć, czuć, a nawet widzieć to co narrator. Jest to zaleta ale jednocześnie wada. Co jeśli bohater musi zrobić coś głupiego? Może musi przebiec się nago przez galerie handlową żeby wygrać zakład i opłacić rachunki? Często przy narracji w pierwszej osobie pisarz może poczuć się zażenowany fragmentem jaki wymyślił przez co go nie napisze.
Narracja w drugiej osobie jest najrzadziej spotykana. Tekst skierowany jest ewidentnie do czytelnika i zazwyczaj to on jest głównym bohaterem, można to wziąć za zaletę ale również za wadę. Jeśli zamierzasz pisać w drugiej osobie, a twój bohater będzie wyczyniał ,,nietypowe" rzeczy czytelnik może poczuć się nieswojo i zostawić twoją książkę ,,na później" - które nigdy nie nadejdzie.
Narracja w trzeciej osobie jest najczęściej spotykana. Zaletą jest to że narrator widzi, słyszy i wie wszystko, a co za tym idzie może - ale nie musi - to przekazać czytelnikowi. Za pomocą tego rodzaju narracji można budować zainteresowanie czytelnika. Można nawet więcej, można manipulować jego emocjami ale to nie każdy potrafi dobrze zrobić. Ponieważ jeśli czytelnik zorientuje się że nim manipulujesz może być nie zadowolony, dlatego należy z tym uważać. Osobiście polecam ten rodzaj narracji.
W SKRÓCIE:
-Istnieją trzy rodzaje narracji,
-W narracji pierwszoosobowej łatwo się wczuć ale może to prowadzić do usunięcia tekstu,
-Narracja w drugiej osobie sprawdza się głównie w grach,
-Narracja w trzeciej osobie daje duże możliwości ale trzeba umieć je wykorzystać
Tak jak w poprzednim wpisie: nie podam Ci najlepszego sposobu narracji ale przedstawię ich wady i zalety.
Istnieją trzy sposoby prowadzenia narracji:
-w pierwszej osobie,
-w drugiej osobie,
-w trzeciej osobie
Co to jest narracja wie chyba każdy więc bez zbędnego przedłużania przejdę do rzeczy.
Narracja pierwszoosobowa jest o tyle dobra że możesz prawie całkowicie wczuć się w bohatera, myśleć, czuć, a nawet widzieć to co narrator. Jest to zaleta ale jednocześnie wada. Co jeśli bohater musi zrobić coś głupiego? Może musi przebiec się nago przez galerie handlową żeby wygrać zakład i opłacić rachunki? Często przy narracji w pierwszej osobie pisarz może poczuć się zażenowany fragmentem jaki wymyślił przez co go nie napisze.
Narracja w drugiej osobie jest najrzadziej spotykana. Tekst skierowany jest ewidentnie do czytelnika i zazwyczaj to on jest głównym bohaterem, można to wziąć za zaletę ale również za wadę. Jeśli zamierzasz pisać w drugiej osobie, a twój bohater będzie wyczyniał ,,nietypowe" rzeczy czytelnik może poczuć się nieswojo i zostawić twoją książkę ,,na później" - które nigdy nie nadejdzie.
Narracja w trzeciej osobie jest najczęściej spotykana. Zaletą jest to że narrator widzi, słyszy i wie wszystko, a co za tym idzie może - ale nie musi - to przekazać czytelnikowi. Za pomocą tego rodzaju narracji można budować zainteresowanie czytelnika. Można nawet więcej, można manipulować jego emocjami ale to nie każdy potrafi dobrze zrobić. Ponieważ jeśli czytelnik zorientuje się że nim manipulujesz może być nie zadowolony, dlatego należy z tym uważać. Osobiście polecam ten rodzaj narracji.
W SKRÓCIE:
-Istnieją trzy rodzaje narracji,
-W narracji pierwszoosobowej łatwo się wczuć ale może to prowadzić do usunięcia tekstu,
-Narracja w drugiej osobie sprawdza się głównie w grach,
-Narracja w trzeciej osobie daje duże możliwości ale trzeba umieć je wykorzystać
niedziela, 10 lipca 2016
How to become a writer - advice #2
Beginning of the story for most writers creates a real challenge. How to start? Dialogue, descriptions, prologue, perhaps in the middle of a book?
It's really a lot of ways to start, each of them has its pros and cons, and I'm going to introduce them to You, but if You think that I will write here the magical, universal way to make a great start then sorry but You're wrong.
There are four basic ways to start the book:
-From beginning,
-Scene From the middle of the book,
-Terminal Decision
-Prologue.
I suspect that You understand thefirst three, but do You know what it is prologue?
If You know You can scroll further, if not - read the explanation.
A prologue or prolog is an opening to a story that establishes the setting and gives background details, often some earlier story that ties into the main one, and other miscellaneous information. The Ancient Greek prólogos included the modern meaning ofprologue, but was of wider significance, more like the meaning of preface.
Starting from the beginning of the book You have an easier task. Events are arranged chronologically and You and the reader is easier to catch. It is also the most common way to start the book. What are the cons? At the beginning of history is not always something going on, and nowadays the reader easily bored and if You do not immerse Yourself in the world of action or not feel a hero, They throw the book into a corner after ten pages.
Starting from the middle of history You throw the character into the action, and the reader is wondering not only how it happened but also what happens next. With this method, You must use the flashback, which not every aspiring writer can do right.
Starting from the end of history You immediately interested reader. The hero soon face the unimaginable, but how did this happen? The cons is that You have to cut backon the events, which You can get lost.
Prologues are outdated, but sometimes still used. The flaw is that it usually is a completely separate stories so readers treat them as unnecessary lines of text - they don't like. The advantage is that the prologues usually bring to the story some important information.
IN BRIEF:
-There is perfect and the best way to start the story,
-There Are four basic types of beginnings,
-Prologues are outdated,
-Writing from the beginning of the story is simple for the reader and writer,
-Writing from the end is difficult but it attracts reader's attention,
-Writing from the center draws the reader but requires certain skills.
It's really a lot of ways to start, each of them has its pros and cons, and I'm going to introduce them to You, but if You think that I will write here the magical, universal way to make a great start then sorry but You're wrong.
There are four basic ways to start the book:
-From beginning,
-Scene From the middle of the book,
-Terminal Decision
-Prologue.
I suspect that You understand thefirst three, but do You know what it is prologue?
If You know You can scroll further, if not - read the explanation.
A prologue or prolog is an opening to a story that establishes the setting and gives background details, often some earlier story that ties into the main one, and other miscellaneous information. The Ancient Greek prólogos included the modern meaning ofprologue, but was of wider significance, more like the meaning of preface.
Starting from the beginning of the book You have an easier task. Events are arranged chronologically and You and the reader is easier to catch. It is also the most common way to start the book. What are the cons? At the beginning of history is not always something going on, and nowadays the reader easily bored and if You do not immerse Yourself in the world of action or not feel a hero, They throw the book into a corner after ten pages.
Starting from the middle of history You throw the character into the action, and the reader is wondering not only how it happened but also what happens next. With this method, You must use the flashback, which not every aspiring writer can do right.
Starting from the end of history You immediately interested reader. The hero soon face the unimaginable, but how did this happen? The cons is that You have to cut backon the events, which You can get lost.
Prologues are outdated, but sometimes still used. The flaw is that it usually is a completely separate stories so readers treat them as unnecessary lines of text - they don't like. The advantage is that the prologues usually bring to the story some important information.
IN BRIEF:
-There is perfect and the best way to start the story,
-There Are four basic types of beginnings,
-Prologues are outdated,
-Writing from the beginning of the story is simple for the reader and writer,
-Writing from the end is difficult but it attracts reader's attention,
-Writing from the center draws the reader but requires certain skills.
Jak zostać pisarzem - porady #2
Początek historii dla większości pisarzy stwarza nie lada wyzwanie. Jak zacząć? Dialogiem, opisem, prologiem, a może prosto z mostu w środku książki?
Jest naprawdę wiele metod na rozpoczęcie książki, każda z nich ma swoje plusy i minusy, a ja zamierzam je Ci dokładnie przedstawić, ale jeśli myślisz że napisze Ci tutaj magiczny, uniwersalny sposób na świetny początek to wybacz ale się mylisz.
Są cztery podstawowe sposoby rozpoczęcie książki:
-Przedstawić sam początek,
-Scena ze środka książki,
-Końcowa decyzja,
-Prolog.
Sądzę że rozumiesz znaczenie pierwszych trzech, ale czy wiesz co to jest prolog?
Jeśli wiesz możesz przewinąć dalej, jeśli nie - przeczytaj wyjaśnienie.
Prolog – wstępna, wyodrębniona część utworu dramatycznego lub narracyjnego, zawierająca relację o faktach poprzedzających zawiązanie akcji; prologiem nazywa się też autorski komentarz poprzedzający utwór.
Zaczynając książkę od początku masz ułatwione zadanie. Wydarzenia są ułożone chronologicznie i Tobie oraz czytelnikowi łatwiej jest się połapać. Jest to też najczęstszy sposób na rozpoczęcie książki. Jakie są minusy? Na początku historii nie zawsze coś się dzieje, a w dzisiejszych czasach czytelnik łatwo się nudzi i jeśli nie wciągnie się w świat akcji czy nie wczuje się w bohatera rzuci książkę w kąt po dziesięciu stronach.
Zaczynając od środka historii od razu rzucasz bohatera w wir akcji, a czytelnik jest ciekaw nie tylko jak do tego doszło ale także co z tego wyniknie. Przy tym sposobie musisz używać retrospekcji, co nie każdy początkujący pisarz potrafi zrobić.
Zaczynając od końca historii od razu zainteresujesz czytelnika. Bohater zaraz zmierzy się z czymś niewyobrażalnym, ale jak do tego doszło? Minusem jest to że musisz cofać się w wydarzeniach, przez co możesz się pogubić.
Prologi są przestarzałe, ale czasem jeszcze używane. Wadą jest to że zazwyczaj to zupełnie osobne historie więc czytelnicy traktują je jako zbędne linijki tekstu - których nie lubią. Zaletą jest to że prologi zazwyczaj wprowadzają do fabuły jakąś istotną informację.
W SKRÓCIE:
-Nie istnieje idealny i najlepszy sposób na rozpoczęcie całej opowieści,
-Istnieją cztery podstawowe rodzaje początków,
-Prologi są przestarzałe,
-Pisanie od początku historii jest najprostsze dla czytelnika i pisarza,
-Pisanie od końca jest trudne ale od pierwszej strony zwraca uwagę czytelnika,
-Pisanie od środka wciąga czytelnika ale wymaga pewnych umiejętności.
Jest naprawdę wiele metod na rozpoczęcie książki, każda z nich ma swoje plusy i minusy, a ja zamierzam je Ci dokładnie przedstawić, ale jeśli myślisz że napisze Ci tutaj magiczny, uniwersalny sposób na świetny początek to wybacz ale się mylisz.
Są cztery podstawowe sposoby rozpoczęcie książki:
-Przedstawić sam początek,
-Scena ze środka książki,
-Końcowa decyzja,
-Prolog.
Sądzę że rozumiesz znaczenie pierwszych trzech, ale czy wiesz co to jest prolog?
Jeśli wiesz możesz przewinąć dalej, jeśli nie - przeczytaj wyjaśnienie.
Prolog – wstępna, wyodrębniona część utworu dramatycznego lub narracyjnego, zawierająca relację o faktach poprzedzających zawiązanie akcji; prologiem nazywa się też autorski komentarz poprzedzający utwór.
Zaczynając książkę od początku masz ułatwione zadanie. Wydarzenia są ułożone chronologicznie i Tobie oraz czytelnikowi łatwiej jest się połapać. Jest to też najczęstszy sposób na rozpoczęcie książki. Jakie są minusy? Na początku historii nie zawsze coś się dzieje, a w dzisiejszych czasach czytelnik łatwo się nudzi i jeśli nie wciągnie się w świat akcji czy nie wczuje się w bohatera rzuci książkę w kąt po dziesięciu stronach.
Zaczynając od środka historii od razu rzucasz bohatera w wir akcji, a czytelnik jest ciekaw nie tylko jak do tego doszło ale także co z tego wyniknie. Przy tym sposobie musisz używać retrospekcji, co nie każdy początkujący pisarz potrafi zrobić.
Zaczynając od końca historii od razu zainteresujesz czytelnika. Bohater zaraz zmierzy się z czymś niewyobrażalnym, ale jak do tego doszło? Minusem jest to że musisz cofać się w wydarzeniach, przez co możesz się pogubić.
Prologi są przestarzałe, ale czasem jeszcze używane. Wadą jest to że zazwyczaj to zupełnie osobne historie więc czytelnicy traktują je jako zbędne linijki tekstu - których nie lubią. Zaletą jest to że prologi zazwyczaj wprowadzają do fabuły jakąś istotną informację.
W SKRÓCIE:
-Nie istnieje idealny i najlepszy sposób na rozpoczęcie całej opowieści,
-Istnieją cztery podstawowe rodzaje początków,
-Prologi są przestarzałe,
-Pisanie od początku historii jest najprostsze dla czytelnika i pisarza,
-Pisanie od końca jest trudne ale od pierwszej strony zwraca uwagę czytelnika,
-Pisanie od środka wciąga czytelnika ale wymaga pewnych umiejętności.
How to become a writer - advice #1
Long I wondered where to start, but eventually came to the conclusion that the best from the beginning.
If the book has to be good should not contain errors. Some may be surprised, because after all, why should if You send the book to the publishing house someone will edit it. Only that if Your book will be fifteen errors in one sentence it even if the whole story would be great is nobody to pay the editor for improving the text. That is the sad truth. I personally always the biggest problems I had with commas, just did not know where to insert.
For each writer also is useful dictionary of synonyms. The Internet is also a very useful tool, and You shouldn't be afraid to use it.
So far I wrote mainly about errors in spelling, now move on to errors in the story. Of course You should avoid such mistakes but You should not be a half-hour to check each sentence for that certainly does not appear in it was such a mistake. When You write, You pay attention to such things, but only if something seems quite pointless. Only when You write a whole book, and You're going to send it to the publisher if you read it carefully and correct any errors that You find. It may be that the story is a huge mistake and You need to improve the whole book, but no one said that the life of a writer is easy.
IN BRIEF:
-Try not to make mistakes,
-Use the dictionaries and the Internet,
-Search errors of the story after writing an entire book
If the book has to be good should not contain errors. Some may be surprised, because after all, why should if You send the book to the publishing house someone will edit it. Only that if Your book will be fifteen errors in one sentence it even if the whole story would be great is nobody to pay the editor for improving the text. That is the sad truth. I personally always the biggest problems I had with commas, just did not know where to insert.
For each writer also is useful dictionary of synonyms. The Internet is also a very useful tool, and You shouldn't be afraid to use it.
So far I wrote mainly about errors in spelling, now move on to errors in the story. Of course You should avoid such mistakes but You should not be a half-hour to check each sentence for that certainly does not appear in it was such a mistake. When You write, You pay attention to such things, but only if something seems quite pointless. Only when You write a whole book, and You're going to send it to the publisher if you read it carefully and correct any errors that You find. It may be that the story is a huge mistake and You need to improve the whole book, but no one said that the life of a writer is easy.
IN BRIEF:
-Try not to make mistakes,
-Use the dictionaries and the Internet,
-Search errors of the story after writing an entire book
Jak zostać pisarzem - porady #1
Długo zastanawiałam się od czego zacząć, ale w końcu doszłam do wniosku że najlepiej od początku.
Jeśli książka ma być dobra nie powinna zawierać błędów. Niektórzy mogą być zdziwieni, bo niby dlaczego przecież jeśli wyśle książkę do wydawnictwa to ktoś ją zredaguje. Tyle tylko że jeśli Twoja książka będzie mieć piętnaście błędów w jednym zdaniu to jeśli nawet cała historia byłaby świetna to nikomu nie skalkuluje się płacić redaktorowi za poprawę tekstu. Taka jest smutna prawda. Ja osobiście zawsze największe problemy miałam z przecinkami, zupełnie nie wiedziałam gdzie je wstawiać. Dla osób z podobnym problemem polecam stronę prosteprzecinki.pl. To nie jest reklama tylko dobra rada.
Każdemu pisarzowi przyda się również słownik synonimów. Internet też jest bardzo przydatnym narzędziem i nie bój się z niego korzystać.
Do tej pory pisałam głównie o błędach w pisowni, teraz przejdę do błędów w samej historii. Oczywiście należy takich błędów unikać ale nie należy przez pół godziny sprawdzać każde zdanie pod kątem czy na pewno nie występuje w nim właśnie taki błąd. Kiedy piszesz zwracaj uwagę na takie rzeczy ale tylko jeśli coś wydaje się zupełnie bez sensu. Dopiero kiedy już napiszesz całą książkę i masz zamiar wysłać ją do wydawnictwa wtedy możesz ją bardzo dokładnie przeczytać i poprawić WSZYSTKIE błędy jakie znajdziesz. Może się okazać że w fabule znajduję się ogromny błąd i musisz poprawić całą książkę jednak nikt nie mówił, że żywot pisarza jest łatwy.
W SKRÓCIE:
-Staraj się nie robić błędów,
-Korzystaj ze słowników i internetu,
-Błędów fabularnych szukaj dopiero po napisaniu całej książki
Jeśli książka ma być dobra nie powinna zawierać błędów. Niektórzy mogą być zdziwieni, bo niby dlaczego przecież jeśli wyśle książkę do wydawnictwa to ktoś ją zredaguje. Tyle tylko że jeśli Twoja książka będzie mieć piętnaście błędów w jednym zdaniu to jeśli nawet cała historia byłaby świetna to nikomu nie skalkuluje się płacić redaktorowi za poprawę tekstu. Taka jest smutna prawda. Ja osobiście zawsze największe problemy miałam z przecinkami, zupełnie nie wiedziałam gdzie je wstawiać. Dla osób z podobnym problemem polecam stronę prosteprzecinki.pl. To nie jest reklama tylko dobra rada.
Każdemu pisarzowi przyda się również słownik synonimów. Internet też jest bardzo przydatnym narzędziem i nie bój się z niego korzystać.
Do tej pory pisałam głównie o błędach w pisowni, teraz przejdę do błędów w samej historii. Oczywiście należy takich błędów unikać ale nie należy przez pół godziny sprawdzać każde zdanie pod kątem czy na pewno nie występuje w nim właśnie taki błąd. Kiedy piszesz zwracaj uwagę na takie rzeczy ale tylko jeśli coś wydaje się zupełnie bez sensu. Dopiero kiedy już napiszesz całą książkę i masz zamiar wysłać ją do wydawnictwa wtedy możesz ją bardzo dokładnie przeczytać i poprawić WSZYSTKIE błędy jakie znajdziesz. Może się okazać że w fabule znajduję się ogromny błąd i musisz poprawić całą książkę jednak nikt nie mówił, że żywot pisarza jest łatwy.
W SKRÓCIE:
-Staraj się nie robić błędów,
-Korzystaj ze słowników i internetu,
-Błędów fabularnych szukaj dopiero po napisaniu całej książki
Notka
KRÓTKA NOTKA
Nie chcę aby mój blog składał się z samych ukośników czy backslashy, więc w postach będę pisać w odniesieniu do książek jednak większość z tych porad również tyczy się opowiadań, nowel itp.
Oczywiście jeśli będą występować jakieś różnice zamieszczę o tym informację na początku postu.
Mam również taką niewielką prośbę: jeśli zobaczysz jakiś błąd w moim tekście poinformuj mnie o tym.
Na końcu moich artykułów będę zamieszczać wiedzę w pigułce czyli najważniejsze punkty całego postu ale czytanie tekstów w całości jest moim zdaniem lepsze i bardziej przydatne. Jeśli przeczytasz cały post nie musisz już czytać ,,W SKRÓCIE" chyba że będziesz chciał utrwalić zdobytą wiedzę.
Blog będzie prowadzony w języku Polskim oraz Angielskim.
SHORT NOTE
I don't want my blog consisted of the same slashes or backslashes, so I will write posts in relation to the books, but most of the advice also applies to short stories, novels, etc.
Of course, if it will be any differences I will put information at the beginning of the post.
I also have such a small request: if You see a mistake in my text tell me about it.
At the end of my articles I publish knowledge in a nutshell that is the most important points around the post but reading the text as a whole is in my opinion better and more useful. If You read the whole post, You You don't need to read,, IN BRIEF "unless You want to consolidate knowledge.
Blog will be conducted in Polish and English.
Na końcu moich artykułów będę zamieszczać wiedzę w pigułce czyli najważniejsze punkty całego postu ale czytanie tekstów w całości jest moim zdaniem lepsze i bardziej przydatne. Jeśli przeczytasz cały post nie musisz już czytać ,,W SKRÓCIE" chyba że będziesz chciał utrwalić zdobytą wiedzę.
Blog będzie prowadzony w języku Polskim oraz Angielskim.
SHORT NOTE
I don't want my blog consisted of the same slashes or backslashes, so I will write posts in relation to the books, but most of the advice also applies to short stories, novels, etc.
Of course, if it will be any differences I will put information at the beginning of the post.
I also have such a small request: if You see a mistake in my text tell me about it.
At the end of my articles I publish knowledge in a nutshell that is the most important points around the post but reading the text as a whole is in my opinion better and more useful. If You read the whole post, You You don't need to read,, IN BRIEF "unless You want to consolidate knowledge.
Blog will be conducted in Polish and English.
Subskrybuj:
Posty (Atom)